Meşhergâh

Resime tıkla

SON YÜKLENENLER Oynatma Listesi

ÇİMENLERDE FİLLER YETİŞİR Mİ KARANFİLLER
SAHNELERDE FİLİMLER HEP SEFİLLER
Hep yokluk; inanç yok enerji yok denge yok yok kuşlar
Olmazsa kuşlar bu fillerle nasıl aşılır bütün bu yokuşlar

SURİYE’de ABD-YPG, RUSYA-PYD insiyatifi Oynatma Listesi

AFRİN OPERASYONU Oynatma Listesi

ABD-SUUD-İRAN-KATAR KRİZİ Oynatma Listesi

ABD-KUZEY KORE KRİZİ Oynatma Listesi

Lise Din Kültürü üniteleri Sesli anlatım (9.Sınıf enstürümantal)

Allah’ın aldıkları Hep verdikleridir
Allah’ın verecekleri Aldıkları nisbetincedir
O’nun nisbeti bincedir Zamanı Hikmeti’incedir

zihinden kalbe Mir’at-Adese–11
KUR’AN AÇISINDAN HÜZÜN-AĞLAMAK VE GÜLMEK
11.04.2017 enis celis

Diğer yazılar >> https://kurannuru.wordpress.com/yazilardrmavi/

Ağlayan ağlatmaz!… Ağlatanın çok olduğu yerde ağlayan, ağlayanın çok olduğu yerde vicdan, insaf adalet ve iz’an yok demektir.

Her yaş ve başta insan üzülür hüzün duyar gözyaşı döker ağlar. Kimi zaman sevinçten bazen acılardan feryat eder çığlık atar. Doğumla yüksek bir tonda başlayan bu süreç ölümle ayrı bir yüksek tonda sonlanır.

İnsanlar sevinç ve üzüntüye ağlama ve gülmeye farklı; Beşerî bedenî dünyevî uhrevî ruhî kalbî zihnî vicdanî hissî gibi anlamlar yükler; Ekonomi, iş, sağlık aile sorunları, gönül işleri, ayrılıklar, cezaî olaylar, arzî semavî felaketler, kazalar ölümler, başarılar, hayat boyunca doğum evlenme gibi acı ve mutlu günler için sebepler ve yorumlar sıralar.

“Sizi en çok sevindiren ve güldüren üzen ve ağlatan varlık olay ve durumlar nelerdir?” diye röportajlar ve anketler yapılsa her halde her insanın üzerinde duracağı müşterek insanî konular, en popüler cevaplar oluşuverecek, yer yer de farklı inanç mizaç, felsefe kültür ve yaşantıların sonucu olarak, güncel gelişmelerin de etkisiyle değişik bakış açıları kendini gösterecektir.

Bu farklı duygu dalgalanmaları ilk insan yapısıyla beraber varlıkta iki kutup halinde kendini gösterir.

Adem öncesi ortaya konacak bir insan modelinin müzakeresi yapılırken, en çok sevdikleri secde takdirine layık böyle güzide bir varlık şaheseri karşısında beşaşet duyan, geleceğinde kan görmeleri karşısında da hüzünlenen melek, bir kutbu tutacaktı.

Kibriyle ilahi fermana kafa tutan, en çok nefret ettiği secde ile kendine takdir istenen ve rakip gördüğü insana nefret duyan, geleceğinde ona kan döktürmek, insanoğlunun dökülecek kanını içmek için de ant içen; sevincini kin ve intikamda, beşeri de ağlatmada yaşayan iblis, diğer kutupta yer alacaktı.

Ve hem melek hem de iblis için bahse konu olan Adem, ilk sevincini tattığı cennet ortamında tasarlamadan işlediği hatası sonucu ilk hüznünü de yaşayacaktı. Bir de evladının evladına kardeşin kardeşe karşı işlediği o cinayet sebebiyle kimbilir nasıl ağlayacaktı baba Hz.Adem!

Dünya ahirete nisbeten denî yer!.. Her insan burada âh-u enîn eder. Nice serâzâd keyif yaşayanlar orada inler. Burada ağlayan niceleri de orada ebedi güler.

KUR’AN -HÜZÜN AĞLAMA VE GÜLME KONUSUNA NASIL YAKLAŞIR (Kavram olarak belirlenebilen kadarıyla)

Her varlığı, varlığın her halini yaratan Rabbimize yönelir her halimizde O’nunla olmaya çalışır rızasını gözetiriz. Güldürünce şükreder şımarmayız. Ağlatınca sorumluluğumuzu düşünür sabırla dua eder, gereğini samimi yapar ecrini O’ndan bekleriz.

وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَى وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْيَا

“Doğrusu güldüren de ağlatan da O’dur. Öldüren de dirilten de O’dur!” Necm/43-44

Hüzün gözyaşı ve ağlamayı Peygamberlerden öğrendik. Onları kendimize rehber edindik. Gâh Yakup gibi hüzün yaşadık gâh ağladık. Onların yolu olan Sırat-ı Müstakim’de yürüt ya Rabbi!

أُوْلَئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ مِن ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِن ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْرَائِيلَ وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَاجْتَبَيْنَا إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَن خَرُّوا سُجَّدًا وَبُكِيًّا

“İşte bunlar, Allah’ın kendilerine nimetler verdiği peygamberlerden, Âdem’in soyundan, Nuh ile birlikte (gemide) taşıdıklarımızdan, İbrahim ve İsrail (Ya’kub)’in soyundan, doğruya ulaştırdığımız ve seçkin kıldığımız kimselerdendir. Onlara, çok merhametli olan Allah’ın âyetleri okunduğunda ağlayarak secdeye kapanırlardı.” Meryem/58

وَقَالَ يَا أَسَفَى عَلَى يُوسُفَ وَابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِيمٌ … قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللّهِ

“Yakup “Ah Yusuf!” diye diye hüznünden ağlaya ağlaya gözleri görmez oldu ve (bu suç işleyen evlatlarına karşı hissettiklerinin ve Yusuf’un acısını) içinde yaşar oldu” “Allah’a yemin olsun ki,” dediler, “Aradan bunca zaman geçti, halâ Yusuf’u dilinden düşürmüyorsun. Bu gidişle ya kederinden eriyip gidecek, yahut da öleceksin!”
Yakup: “Ben, bütün dertlerimi, keder ve hüznümü Allah’a arz ediyor, O’na şikâyette bulunuyorum.” Yusuf/84-86

Firavun ve firavun karakterli zalimlerin ölümüne gökler ağlamamıştı. Demek ki Musa ve Musa karakterli insanların ölümü yeri göğü hüzünlendiriyor. Karakterimizi musa gibi eyle ya Rabbi!

فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاء وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنظَرِينَ

“Gök ve yer onların ardından ağlamadı; onlara mühlet de verilmedi.” Duhan/29

Peygamberlerin getirdiği hakikatlara inanan ve tabi olanlardan eyle bizi, vahyî değerleri ve müslümanları hafife alan ve istihza edenlerden eyleme! Eyleme ki gülenlerin mekanı olan cennete girenlerden olalım!

فَلَمَّا جَاءهُم بِآيَاتِنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَضْحَكُونَ

“(Musa, Firavun ve çevresine) Onlara âyetlerimizi getirince, bunlara gülüvermişlerdi.” Zuhruf/47

إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُواْ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ

“(Cennete giremeyen) Mücrimler, şüphesiz, (Dünyada iken) inanmış olanlara gülerlerdi.” Mutaffifin/29

فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُواْ مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ

“İşte o gün (ahirette) de iman edenler kâfirlere gülerler.” Mutaffifin/34

Kur’anî gerçeklere yabancılaşmışız uzak duruyoruz; hem ağlama nedir bilmiyoruz hem de gaflet içinde duyarsız gülüp eğlenip duruyoruz.

أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ وَأَنتُمْ سَامِدُونَ

“Şimdi siz bu söze (Kur’an’a) mı şaşıyorsunuz? Gülüyorsunuz da ağlamıyorsunuz! Ve siz gaflet içinde oyalanmaktasınız!” Necm/59-61

Onca yaptıklarımıza karşı hâlâ endişesiz çakırkeyif yaşıyor gülüyor, hüzünle yaşayan yeryüzü sakinlerini görüyor, hüzün ve gözyaşı nedir bilmiyoruz.

فَلْيَضْحَكُواْ قَلِيلاً وَلْيَبْكُواْ كَثِيرًا جَزَاء بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ

“Artık kazanmakta olduklarının cezası olarak az gülsünler, çok ağlasınlar!“ Tevbe/82

Ruh ölümü kuşağında, kalplerimiz inceliğini kaybetti kaskatı oldu adeta taş kesildi. Taşlar bile çağlayanlara dönüşürken gafletten gözlerimiz kurudu tek damla kalmadı.

ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُكُم مِّن بَعْدِ ذَلِكَ فَهِيَ كَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً وَإِنَّ مِنَ الْحِجَارَةِ لَمَا يَتَفَجَّرُ مِنْهُ الأَنْهَارُ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا يَشَّقَّقُ فَيَخْرُجُ مِنْهُ الْمَاء وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا يَهْبِطُ مِنْ خَشْيَةِ اللّهِ وَمَا اللّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ

“Sonra kalpleriniz katılaştı. Artık kalpleriniz taş gibi yahut daha da katıdır. Çünkü taşlardan öylesi var ki, içinden ırmaklar kaynar. Öylesi de var ki, çatlar da ondan su fışkırır. Taşlardan bir kısmı da Allah korkusuyla yukarıdan aşağı yuvarlanır. Allah yapmakta olduklarınızdan gafil değildir.” Bakara/74

Kur’an’ı duyduk gördük dokunduk okuduk da ama irfanına eremedik. Ruhumuzla içine girip kalbimizi inceltip gözyaşlarını ceyhûn edemedik; Hakk’ın şahitleri olarak yeryüzünde onu taşıyıp temsil edemedik.

وَإِذَا سَمِعُواْ مَا أُنزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرَى أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُواْ مِنَ الْحَقِّ يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ

“Resûle indirileni duydukları zaman, irfanına erdikleri gerçekten dolayı gözlerinden yaşlar boşandığını görürsün. Derler ki: «Rabbimiz! İman ettik, bizi (hakka) şahit olanlarla beraber yaz.” Maide/83

Namazı huşû içinde kılamadık, gözyaşlarıyla secdeye kapanamadık, Kur’an’ı gırtlağımızdan aşağıya indiremedik, hayatımıza hayat kılamadık.

وَيَخِرُّونَ لِلأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعًا

“Ağlayarak yüz üstü yere kapanırlar. Bu (Saygılı tutum Secde ve Kur’an) onların saygısını artırır.” İsra/109

Timsah gözyaşları döktük, kardeş bildiklerimize tuzaklar kurduk, mürâîlikle duygu sömürüsü yaptık, ağlamalarla en yakındakilerimizi kandırmaya çalıştık, yalan söyledik. Yusuf kardeşleri gibi af talep ediyoruz ya Rabbi!

ذَهَبُواْ بِهِ وَأَجْمَعُواْ أَن يَجْعَلُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ … وَجَاؤُواْ أَبَاهُمْ عِشَاء يَبْكُونَ … فَأَكَلَهُ الذِّئْبُ

“Yusuf’u götürüp de kuyunun dibine atmaya ittifakla karar verdikleri zaman…” “Akşamleyin ağlayarak babalarına geldiler.” “Onu kurt yemiş! (dediler)” Yusuf/15-17

Ya Rabbi dilediğini aziz dilediğini zelil ettiğin, ölüden diriyi diriden ölüyü çıkarttığın, Meryem’e babasız evlat İsa’yı verdiğin gibi, yaşlı halleriyle Hz.İbrahim ve eşine de Melekler misafir olmuş endişelerini gidermiş ve bir evlatla, Peygamber nesliyle; İshak ve Yakup ile müjdelemişlerdi. Onlar da sevinmiş gülüvermişlerdi. Sevdiğin kullarını da sevindir güldür ya Rabbi!

وَامْرَأَتُهُ قَآئِمَةٌ فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْنَاهَا بِإِسْحَقَ وَمِن وَرَاء إِسْحَقَ يَعْقُوبَ

“(Melekler insan suretinde gelip müjdeler getirdiğinde) O esnada (İbrahim’in) hanımı ayakta idi ve (bu sözleri duyunca) güldü. Ona da İshak’ı, İshak’ın ardından da Ya’kub’u müjdeledik” Hud/71

Bizleri Nebiler gibi hayvanlara karşı bile merhametli ve iyilik yapanlardan, elimizdeki nimetlere şükredenlerden, onları insanlara yararlı iyi işlerde kullanan iyi kul olanlardan eyle ya Rabbi!

حَتَّى إِذَا أَتَوْا عَلَى وَادِي النَّمْلِ قَالَتْ نَمْلَةٌ يَا أَيُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَسَاكِنَكُمْ لَا يَحْطِمَنَّكُمْ سُلَيْمَانُ وَجُنُودُهُ وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ

“Nihayet Karınca vâdisine geldikleri zaman, bir karınca: Ey karıncalar! Yuvalarınıza girin; Süleyman ve ordusu farkına varmadan sizi ezmesin! dedi.” Neml/18

فَتَبَسَّمَ ضَاحِكًا مِّن قَوْلِهَا وَقَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَى وَالِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَدْخِلْنِي بِرَحْمَتِكَ فِي عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ

“(Süleyman) onun sözünden dolayı tebessüm etti ve dedi ki: Ey Rabbim! Beni, gerek bana gerekse ana babama verdiğin nimete şükretmeye ve hoşnut olacağın iyi işler yapmaya muvaffak kıl. Rahmetinle, beni iyi kulların arasına kat.” Neml/19

Bazı yüzlerin bembeyaz bazılarının da simsiyah olduğu o günde, bizleri korku ve hüzünlerden uzak eyle, yüzümüzü abdest ve secde ile nurlanmışlardan, beşaşet içinde ebedî gülenlerden, Cemalini de seyredenlerden eyle ya Rabbi!

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ

“O gün bir takım yüzler parlak, güler yüzlü ve sevinçlidir.” Abese/38-39

(Cennette nimetlerle karşılaşanlar şöyle) derler: Bizden hüznü gideren Allah’a hamdolsun. Doğrusu Rabbimiz çok bağışlayan, çok nimet verendir. Fatır/34

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَكُورٌ

Hadis: “Çok gülmeyin, çünkü çok gülmek kalbi öldürür.” (Kütüb-i Sitte, hadis no: 7281, c. 17, s. 584)

Hadis: Abdullah İbni Şıhhîr radıyallahu anh şöyle demiştir:
Bir keresinde Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in yanına gitmiştim. Namaz kılıyor ve ağlamaktan dolayı göğsünden kaynayan kazan sesi gibi sesler geliyordu.
Ebû Dâvûd, Salât 158. Ayrıca bk. Nesâî, Sehv 18

Hadis: “Eğer benim bildiğimi bilseydiniz az güler, çok ağlardınız.” (Buhârî, Küsûf 2; Müslim, Küsûf 1)

Hadis: “İki göze ateş dokunmaz. Allah korkusundan dolayı ağlayan göz ve Allah yolunda nöbet bekleyen göz.” (Dârimî, Cihad 15; Nesâî, Cihad 11)

Hadis: Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivâyet edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“Allah korkusuyla gözyaşı döken kişi, sağılmış süt memeye dönmedikce cehenneme girmez. Cihad tozu ile cehennem dumanı asla bir araya gelmez. “
Tirmizî, Fezâilu’l-cihâd 8; Zühd 9. Ayrıca bk. Nesâî, Cihâd 8; İbni Mâce, Cihâd 9

Hadis: Enes İbni Mâlik radıyallahu anh şöyle dedi:
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem, bir benzerini daha önce asla duymadığım pek etkili bir hitâbede bulundu ve şöyle buyurdu:
“Eğer siz, benim bildiklerimi bilseydiniz, mutlaka az güler, çok ağlardınız. “
Enes, bunun üzerine Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in ashâbı, yüzlerini kapatıp hıçkıra hıçkıra ağladılar, demiştir.
Buhârî, Küsûf 2, Tefsîru sûre (5), 12, Nikâh 107, Rikak 27, Eymân 3; Müslim, Salât 112, Küsûf 1, Fezâil 134. Ayrıca bk. Tirmizî, Zühd 9; Nesâî, Sehv 103, Küsûf 11. 23; İbni Mâce, Zühd 19

Hadis: Abdullah İbni Mes’ûd radıyallahu anh şöyle dedi:
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem:
– “Bana Kur’an oku!” buyurdu. Ben:
– Ey Allah’ın Resûlü, Kur’an sana indirilmişken ben mi sana Kur’an okuyayım? dedim. Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem:
– “Kur’an’ı başkasından dinlemekten pek hoşlanırım” buyurdu.
Bunun üzerine ben kendilerine Nisâ sûresini okumaya başladım. ” “Her ümmetten bir şâhit getirip seni de bütün bunlara şâhit tuttuğumuz zaman onların durumu nice olur?” anlamındaki âyete [Nisâ sûresi (4), 41] geldiğimde:
– “Şimdilik yeter!” buyurdu. Bir de baktım Resûlullah, iki gözü iki çeşme ağlıyordu.
Buhârî, Tefsîru sûre (4), 9, Fezâilü’l- Kur’ân 33, 34; Müslim, Müsâfirîn 247. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, İlim 13; Tirmizî, Tefsir 5

Hadis “Oruçlunun iki sevinci vardır; biri iftarı anındaki sevinci, diğeri de Rabbine kavuştuğu anki sevincidir.” Buhârî, Savm, 9; Müslim, Sıyâm, 164.

Yalnız kaldığımızda yalnız olmadığımızı hatırlayarak O’nunla hüzünlenmek, yapamasak da hüzünleniyor gibi yapmak, zorlanmak kıvranmak iki büklüm olmak; başka şeyler yerine kendimizi hüzne alıştırmak. Tebessümlerimizin bir ucuna bile bir hüzün deseni yerleştirir hale gelebilmek.

Bilmeli ki O’nunla hüzün, Şerhtir inşirahtır; Nây eder kalbin, Nemlenir gözün, Nurlanır yüzün.

Hüzün nice günahlara eşsiz silici iksir gibidir.

Gösterişten uzak gözyaşı ne kadar makbulse, gözyaşı olmasa da Hakk’ta hasbî sabit- kadem olmak ve sadakat en az o kadar önemlidir. Sıddîkiyet Nübüvvete en yakın mertebedir. Hz.Ebu Bekir hem Sıddîk idi hem de ince müşfik yüreğiyle gözü yaşlı biriydi.

Gözyaşı ve hüzün ihlasla hayat ve anlam bulur, tebessümle taçlanır, sadakatla mukaddesleşir, cehennemi söndürür cennete yol ve kapı olur.

Diğer yazılar >> https://kurannuru.wordpress.com/yazilardrmavi/

zihinden kalbe Mir’at-Adese–10
EYYÂMULLAH-ALLAH’IN GÜNLERİ ve İNSANLARIN GÜNLERİ
12.02.2017 enis celis

“Eyyâm”: Arapçada günler demektir.
“Eyyamcı”: Gününü gün eden. Çıkarına güne ve güçlüye göre dönen.

*Günler* Günlük dilimizde kullandığımız kavramlar-deyimler-sözler
Bu günler de geçer, hey gidi günler, ne günler gördük, ne günlere kaldık, gençlik günleri, eski günlerdeki gibi, tarihi günler, sayılı günler, cezaevi askerlik tatil günleri; özellikle de doğum ve ölüm günleri gibi…

Kur’an’da 123 kez geçen “Eyyâm” kavramı, kainatın yaratılış günleri-evreleri (7/54, 11/7, 25/59) ve insanların günlük ibadet ve işlerinin anlatılmasında zaman dilimleri olarak zikredildiği gibi tarihi olaylar ve ahiret sorgulamasıyla ilgili olarak da kullanılmaktadır.

“Eyyâmullah” kavramı ise Kuranda iki ayette geçmektedir.

1-“Eyyamullah” geçmiş nimet ve nikmet-felaket günleri anlamında.

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللّهِ

“Musâyı, ‘Kavmini zulûmâttan nûra çıkar ve onlara Allah günleriyle öğüt ver!’ diye gönderdik” İbrahim/5 (H.Yazır meali)

فَهَلْ يَنتَظِرُونَ إِلاَّ مِثْلَ أَيَّامِ الَّذِينَ خَلَوْاْ مِن قَبْلِهِمْ قُلْ فَانتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ

“Kendilerinden önce geçenlerin başlarına gelen günlerden (olaylardan) başka bir şey mi bekliyorlar? ‘Bekleyin, ben de sizinle beraber beklemekteyim’ de.” Yunus/102 (Diyanet vakfı meali)

2-“Eyyâmullah” gelecek ceza günleri anlamında.

قُل لِّلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لا يَرْجُون أَيَّامَ اللَّهِ لِيَجْزِيَ قَوْمًا بِما كَانُوا يَكْسِبُونَ

“İman edenlere söyle: Allah’ın (ceza) günlerinin geleceğini ummayanları bağışlasınlar. Çünkü Allah her toplumu, yaptığına göre cezalandıracaktır.” Casiye/14 (Diyanet vakfı meali)

“Eyyâm” Bir kader hükmü, bir kainat yasası ve bir sosyal süreç ilkesi olarak zafer ve acı günleri anlamında.
İbni Haldun gibi sosyologlar, toplumları da bir insana benzetirler. İnsan gibi, devletlerin de büyüme, gelişme, ihtiyarlayıp çökme devirlerden söz ederler.
Tarih ilmi, her toplum ve devlet için farklı süreçlerde; kuruluş yükseliş duraklama ve çöküş diye devr-i daimleri not düşer.
Süreçlerin uzun kısalığı ve verimliliği iç dinamiklere bağlıdır bu ayrı bir konudur. Bir cümle ile özetlenecekse; Allah ve Rasulünün değer verdiği (Evrensel) sıfatlara sahip olan (herhangi bir inançtaki) milletler süreçleri yönetirler denebilir.

إِن يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِّثْلُهُ وَتِلْكَ الأيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيْنَ النَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُواْ وَيَتَّخِذَ مِنكُمْ شُهَدَاء وَاللّهُ لاَ يُحِبُّ الظَّالِمِينَ

“Eğer siz (Uhud’da) bir acıya uğradınızsa, (Bedir’de de düşmanınız olan) o kavim de benzer bir acıya uğramıştır. O günleri biz insanlar arasında döndürür dururuz (zaferi bazen bir topluma bazen öteki topluma nasip ederiz.) Ta ki Allah, iman edenleri ortaya çıkarsın ve aranızdan şahitler edinsin. Allah zalimleri sevmez.” Ali İmran/140 (Diyanet vakfı meali)

“Peygamberler için “Günler” belirleyebilir miyiz?” diye düşünecek olursak şu ve benzeri cümleler sanırız yadırganmaz.
Hz.Nuh‘un, “Deli!” ithamlarıyla her gün eza eden toplumundan çektiklerine karşı, tükenme durumundaki beşeriyetiyle: “Ben mağlûb acil yardım!” (Kamer/10) şeklindeki yakarışı, 950 yıllık ömrünün içindeki çile tufan ve necat günleri.

Hz.İbrahim‘in ateşler içine atıldığı , Hz.İsmail’in adak ilan edildiği sonra kurbanlıkla ve Kabe inşasıyla şereflendirildikleri; Hz.Yakub’un Yusuf’a hasret çektiği gömleğini sürme diye çektiği; Hz.Musa’nın isyankar kavmiyle çöllerde 40 yıl geçirdiği, Hz.Eyyüb’ün hastalıklardan Hz.Yunus’un dev dalgalardan halâs ettiği, Hz.Zekeriya ve Hz.Yahya’nın katledildiği, Hz.İsa’nın çarmıha gerilmek istendiği Makam-ı semaya alındığı; kimi acı kimi neşat günleri.
Hz.Yusuf’un da günleri vardı.
-Müşfik Nebi Baba evinden en yakınları kardeşleri tarafından uzaklaştırılıp gömleksiz kuyuya atıldığı gün.
-Dünya güzeli bir çocuk olarak ama üç beş düşük bedelle saraya satıldığı gün.
-Züleyha karşısında; “Saray hayatı sizin olsun!” deyip güzellere dünya güzelliklerine, o gömleğiyle sırtını döndüğü “Maâzallâh!” günü.
-Hapishanede yaşadığı ve çevresini aydınlattığı günler! (5-10 yıl)
-Masumiyetinin ilanı ve yönetimde hikmetli icraatlarıyla ünlendiği günler.
-Ve babasının gözlerini açtığı, ailesiyle buluştuğu, secdeye kapanan kardeşlerine “Size kınama yok! Allah sizi bağışlasın!” diye dua ile mukabelede bulunduğu günler! (Oku Yusuf suresi)
Peygamberimizin hayatı zaten baştan aşağı; O Nur insan gibi, imanla şereflendikçe, gökteki yıldızlar gibi nuranîleşen insanlarla dolu günlerle dopdolu. Ne var ki Mevlid-Doğum günü, ilk vahiy ve tebliğ günleri, Hüzün ve çile günleri, Mirac ve Hicret günü, Bedir Uhud ve Hendek, Hüdeybiye ve Mekke Fethi ile “Rafîk-i âlâ günlerini hatırlatabiliriz.

Ve “Bizim günlerimiz!”

– Her Müslümanın “Bir anımı anlatayım!” diye hafıza merkezinden gelen bir sinyali alıp dile getirmeye çalıştığı o bir günü! Ya da arşivin en uzağına itmeye bastırmaya unutmaya çalıştığımız hacâlet uyaran günlerimiz.
– Nefsânî kaç günümüz Rahmânî kaç günümüz gelip geçmiş; hafızamızda yer etmiş. Etmiş de hangisi, her tedâî ve çağrışımda “Beni anlat!” diye dilimizin ucuna gelivermiş.
– Her günümüz Allah günleri…
– Allah’ın lutuflarının, nimetlerinin başımızdan aşağıya yağdığı adeta ulûfe günleri.
Aynı zamanda ihsan sahibini görüyor gibi olma ufkuna yükselme ve bütün kullarına muhsinâne davranmakla sınandığımız günler!..
– Hani deriz sendeki Allah’a ait olanları bir de kendine ait olanları ayır listele. Bize düşen pay sıfır olacaktır.
– Yine deriz aciz fakir bir hiç iken Allah’a intisap iman ve ibadetle varlığımız sonsuz bir anlam ve değer kazanacaktır.
– Yine biliriz ki ihlaslı bir okuyuş bir anlatış bir tavır ve davranış Allah katında 700 ve fazlası sevaba dönüşüverir. Basit adetler ibadet oluverir.
– İnsan öyle anlar saatler günler yaşar ki; halinde tavrında, selamında kelamında, sözünde ve gözünde daima Allah’a ait manalar lemeân eder, Nebiler sultanı gibi Rahman’a tam bir ayna haline dönüşür.
– Onun zaman dilimlerinde nefis ve şeytana ait bir pay bir boşluk bulunmaz, 24 saatini Allah’a ait manalar doldurur.
– O, onun gören gözü, konuşan dili, tutan eli olur.
– Kulun lekesiz kadirli bu günü, hasbi tertemiz Allah’a sunulur; o gün, Allah boyasıyla boyanmış, Allah nuru ile nurlanmış; Allah günü olmuş olur.
– Gün o gün olur. Gör ne gün olur. (Alvarlı Efe’den iktibasen: Mevla bizi affede bayram o bayram olur, gör ne güzel gün olur.)
– Hatırla! Var mı senin böyle bir günün? Hele varsa günah ve zulümat yüklü onca ünün!
– Ayette belirtildiği gibi zulumâttan nura, dertlerden huzura, milletçe sürura ulaşmanın yolu, Musa gibi müsbete aydınlığa mütercim olmaktan, Allah’ın hoşnut olduğu günleri yaşamak ve yaşatmaktan, O’nun sonsuz günlerine yönelerek, fani günleri bâkîleştirmekten geçer.

Diğer yazılar >> https://kurannuru.wordpress.com/yazilardrmavi/

ISTIRAP VE DERTLERE HASTALIK VE BELALARA ÖZLÜ BAKIŞ
( Öz özet ama çok yönlü ve derin yorum) 22.11.2016 enis celis

“لا تحزن إن الله معنا”
Tasalanma Allah bizimle beraberdir. (Tevbe/40)

“يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ وَأَوْلَادِكُمْ عَدُوًّا لَّكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَإِن تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ”

“Ey iman edenler! Eşlerinizden ve çocuklarınızdan size düşman olanlar da vardır. Onlardan sakının tedbirli olun. Ama affeder, kusurlarını örter hoşgörülü ve iyi davranırsanız, bilin ki, Allah çok bağışlayan, çok esirgeyendir.” (Tegabün/14)

DERT-HASTALIK. İRADEMİZİN PAYI VAR KENDİMİZE YÖNELMELİ
İnsanın kendini irdelemesine sorgulamasına eleştirmesine, hata ve kusurlarını görmesine; sonucunda da tövbe istiğfar ve dualarla Hakka yönelmesine, samimi yakarışlarla kalbinin incelmesine, ruhta huzur bulmasına vesile olur.

DERT-HASTALIK GÖRÜNEN ACI BİR YÜZE ASLINDA GÖRÜNMEYEN PEK ÇOK GÜZEL YÜZE SAHİPTİR
Bilinmelidir ki eşya ve hadiselerde her varlık ve olayda bir zahiri dış yüz vardır bir de iç. Denir; sana bakan yönü bir iken Allah’a bakan yönü bindir.
Kader konusunda da; insan görünen bir sebebe takılır ve hata da edebilir. Oysa kaderin derin kapsamlı bakışları ince anlamlı tecellileri vardır ve adalet rahmet ve hikmetle hükmeder. Biri hırsızlık yapmamıştır hırsızlıktan hüküm giyer. Vakıada ise söz gelimi bilinmeyen bir zulmü vardır. Bu sebeple halk dilinde “Kimsenin yanında kalmaz veya alma mazlumun ahını…” denir.
Dışarıda görünen, göze takılan bir sebep anlam amaç sonuç varsa aslında görünmeyen fark edilemeyen pek çok yönü her yönünde sayısız mana ve hikmetleri bulunmaktadır.
Bir ayet güzel bir bakış açısı kazandırır: “Güzel ve hayırlı gördüğünde şer olabilir. Şer kötü görürsün ondan hayır çıkar” (Bakar/216).
Yine halka mal olmuştur: “Vardır bunda da bir hayır-hikmet, Allah hayra çıkarsın” deriz.
Ne güzel veciz bir söz: “Çirkin ve kötü görünen her şeyde bir vechi-Rahmet cihet-i Nimet vardır”.

DERT-HASTALIK, HAYAT VE AMAÇ FARKINDALIĞINI SAĞLAR GAFLETİ PARÇALAR
İnsana varlıkların üstünde en mükemmel duyu, duygular ve ebede yakışır bir sermaye verildiği halde; sağlıklı kişi hasta, zengin kimse fakir, genç olan yaşlı, mutlu iken dertli hale geliyor, geçmiş ve geleceğin dertleri peşini bırakmıyor, ömür sermayesi tükeniyor, her doğan ölüyor.
Belli ki insan dünyada keyif sürmek için başıboş amaçsız bulunmuyor. Ebedi saadetini kazanması gerekiyor.
Eğer zorluk hastalık hüzün olmazsa, sağlık servet ve zevkler gaflet verir, dünyayı hoş ahireti boş gösterir. Ölümü kabri hesabı unutur. O ömür sermayesini boş yere tüketir.
Bu noktada hastalık ve acılar sadık nâsih ve mürşid olur, uyandırır: “Ölümsüz ve başıboş değilsin, vazifeni unutma, hayatın elindeyken uyan, gideceğin yere hazırlan!” der.
Dünya fani insan fani; o fani bu faniyi bir gün kapı dışarı edecek, mümkün mü aksi? O seni terk etmeden kalben sen onu terk etmeye bak.
İşte dertlerin ölümsüz olmadığını ve Sahibini hatırlatıyor, ebede yönelik vazifelerin konusunda sana yardım ediyor; seni sana bırakmıyor intibaha getiriyor.
Hem ümitsizlikten hem de gaflete dalmaktan kurtarmak ve kulunu korku-ümit dengesinde tutmak için Allah eceli gizli tutmuş.
Mümin her an ukbaya yönelik ve duyarlı olmalı. İşte bunu sağlayan dert ve hastalıklar hem ölümü hatırlatır hem gafleti dağıtır hem de ahirete hazırlatır. Dert hastalık süresince belki de ebedi seneleri cenneti kazanır.
Seni uyarana ebedî gelecek hazırlayana şikayet değil şükret!

DERT-HASTALIK, HAYATIN FAYDASIZ GEÇMESİNİ ÖNLER SEMERELENDİRİR
Hayat sermayesi, rahat gaflet zevkü sefa ve lezzetler icinde hem çabuk hem de semeresiz tükenir gider.
Hastalıklar ve sıkıntılar, günleri saatleri hatta dakikaları hem genişletip uzatıyor hem de iki dünyada da çok yönlü kârlı faydalarıyla meyvelendiriyor. Şikayet değil şükret.

DERT-HASTALIK DAKİKALARI İBADET SAYILIR
Şartların zorluk gönlün derinlik derecesine göre, meşakkatli dakikalar, ibadet dakikaları, saatleri, hatta günleri olarak kabul edilebilir.
İbadet, müsbet anlamda olur; namaz oruç gibi.
Menfî anlamda ise haramları terk etmek ya da hastalık bela ve musibetlere karşı sabretmek şeklinde olur. Kuşkusuz bu, irademizi ve vazifemizi yapma sorumluluğumuzu kaldırmaz.
Ayrıca ağır hastalık zamanında Farzı mümkün olduğu kadar yerine getiren tevekküllü bir hastanın nafilelerin yerini, o hastalık hali tutabilir, boşluğunu doldurabilir. Şikayet değil şükret.

DERT-HASTALIK, DUA İÇİNDİR. DUA DERT-HASTALIK İÇİN DEĞİL.
Yani sen dua et diye o dert ve hastalık tenezzül buyuruluyor, bir fırsat lutfediliyor.
O dert ve hastalık duaya sebep oluyor.
Duanın bizzat kendisi hasbi bir ubudiyet olduğuna göre, dert ve hastalık süresince en halis kullukla başbaşa kalıyorsun.
Bu durumda derdim hastalığım kalksın diye dua etmek aslında ibadet vaktim olan duam kalksın anlamına geliyor.
Kendi dertli halli dua etmelerin kalksın diye dua etmiş oluyorsun.
Ne kadar uzun dert ve hastalık varsa o kadar o uzun duanı dinleyenle kabul edenle başbaşa kalmış oluyorsun.
O sanki bende kal der gibi tecelli ediyor.
Seninle kalmak istemiyorum deme durumuna düşmüş oluyorsun.
Hep O’nda kalmak istemez misin?
Adeta Hz.Musa’nın Rabbiyle söyleşini uzatmak için elindeki bir Asa’nın belki bin hikmetini açıklama coşkusunu yaşaması gibi.
Konu yanlış anlaşılmamalı.
Dert hastalık istenmez ve derman arama şifa için dua etme Dinin emridir.
Bilindiği gibi Allahümme işfi ve enteşşafi…. duası gibi.
Hem beden hem de ruh sağlığı ve temizliği adına şu dua da manidardır. Allahümme inni üridel afve vel-afiyete. Hem af hem Afiyet istiyorum ya Rabbi!
Burada amaç derinlerdeki Halık ile derin ihlas bağını kurabilme hassasiyetine ve şekva edercesine ve hikmetini düşünmeden israrla bir an önce istediğinin gerçekleşmesini isteme durumuna dikkat çekmektir.
Nitekim demez miyiz; Allah her duayı işitir cevap verir kabul eder ve verir.
Ama hikmetiyle ya aynen kabul eder verir ya da farklı şekilde en layık olanı verir.
Veya hemen istediğini verir ya da orta ve uzun vadede, sana en muvafık olanı seçer verir.
Ya da burada değil ebedi alemde verir. Kendi duanı kendin kaldırmak istemeyeceğine göre anla ki (Zahiren kabul edilmemiş verilmemiş görsen bile) esas karşılık ahirette verilir.
Dert ve hastalığın, duanın vakti olduğunu bil.
Duanın neticesinin illa acilen şifa olması gerektiği fikrini zihninden sil.
Ferahlık ve şifa gelirse onu da Rahman’ın fazlından bil!

DERT-HASTALIK, İHLAS İKSİRİ-DUA MAYASI GİBİDİR
Ramazan orucu zengine açlığı hem de yapmacıksız tattırır.
Hastalık ve dertler, kibir riya gaflet gibi duyguları sıyırır alır. Acizlik ve zayıflık, hasbi rol alır.
İçten samimi yakarış başlar. Ve insan belki de o güne kadar bu kadar yürekten Mevlasına böyle acizlik ve çaresizlik diliyle yakarışa geçemediğinin farkına ve tadına varır.
Ayet “Eğer duanız olmazsa ne ehemmiyetiniz var” der. Bu hassas halinle kabul kuşağına yükselmiş oluyorsun.
Dert ve hastalık, acz ve zaaf diliyle kabule en yakın halis bir duanın esas sebebidir.
Zorluk ve meşakkat oranında karşılık var sabret. Şikayet değil şükret.

DERT-HASTALIK NEDEN ŞİKAYETE KONU EDİLMEMELİ
İnsanın bedeninde ve dünyasındaki hiç bir şeyde mülkiyet hakkı yok ki ondan şikayet etsin. Her şeyin tek sahibi ve Maliki Allah’tır. Mülk sahibi mülkünde dilediği gibi tasarruf eder.
Şikayet, hakkın verilmediği veya elinden alındığında olur. Hangi şeyi sen var ettin ki sahipleniyor yokluğunda tepki gösteriyorsun. Sana peşin ve karşılıksız verilen her şey Rahman’dan birer lutuf ve ihsan. Ve de sonsuz cenneti kazandıracak birer ikram.
Geçmişte verilenlerin hakkını tam verdin mi, Allah’ın hakkını verdin mi, şükrünü ve vazifeni ifa ettin mi ki şikayetinle dert ve hastalıkların avantajını aleyhine çeviriyorsun?
Sahip olduğun yararlandığın onca nimet dururken, eksilen ertelenen görünüşte zarara dönüşen bir iki tanesiyle şikayet ediyor küsüyor uzaklaşıyorsun.
Üç şerefeli minare örneğindeki gibi kendini orta şerefede kabul et.
Nimetler noktasında daha çok aşağıya; senden daha az nimete sahip olanlara bak.
Dert ve hastalıklar noktasında daha çok yukarıya; senden daha çok bela ve musibete maruz kalanlara bak.
Bunların aksi pozisyon alırsan, esas o zaman esas dert ve musibete düşmüş olursun.
Dertlerine izin ver vazifesini yapmasına müsade et sabır ve dua ile ona ve onu takdir buyurana câr-u ahbab ol!
Senin hakkın şekva değil şükürdür, sabırdır. Mülk sahibine teşekkür ve tevekküldür.

DERT- HASTALIK, MEVLA’NIN GÜZEL İSİMLERİYLE SENDE İŞLEDİĞİNİ GÖSTERİR.
İki bakış açısı var:
Birincisi:
– Allah’ın güzel isimleri vardır. Güzelin aynası güzeldir.
Güzelin güzelliklerini gösteren ayna güzelleşir.
Esma’ya en mükemmel ayna insandır.
Bu sebeple o en güzel ayna insanın başına o güzelden ne gelse, güzel olduğu gibi; hayatın başına dahi ne gelse, hakikat noktasında güzeldir. Çünki güzel olan o Esma-ül Hüsnanın güzel nakışlarını gösterir
– Sanki sen bir modelsin. Mülk sahibi vücudunda sahip oldukların üzerinde tasarrufta bulunuyor. Sana farklı renkler sanat estetik ve menevi biçimler kazandırıyor. Seninle kimsenin olamayacağı kadar yakın ve alakadar oluyor.
Dereceler rütbeler veriyor şeref madalyaları nişanlar takıyor.
Sen akan bir nehir durmadan sende Esma nakışları cilveleniyor.
Açlık çektiğinde nimetlendiğinde “Rezzâk” seni doyuruyor.
Hasta olduğunda ‘Şâfî” ismiyle imdadına koşuyor.
Günah ızdırabında kıvranırken Tevvâb”, “Gaffar” isimleriyle huzur veriyor.
Daraldığında kaygılandığında elemlere gömüldüğünde “Bâsıt” ismiyle gönlüne ferahlık ve huzur gönderiyor.
Zulüm ve haksızlıklara maruz kaldığında “Adl” isminin kanatları altına alıp “Sabûr” ve “Veliyy’ ismiyle sekîne veriyor, hangi halde isen o hal içinde “Hakîm” ismiyle sana ne kaderler hikmetten perdeler örüyor.
Şikayeti bırakıp şükretsen, o perdeyi aralasan bir,
Ne sevimli hikmetler, Duruyor göreceksin bir bir.
İkincisi:
– Tekdüze sağlık içinde geçen hayatın aynalık yönü eksik kalır, kıymeti düşer ve lezzeti tam anlaşılmadığı gibi sıkıntı dolu acı bir hayata dönüşür. Sıkıntı ise sefahete açılan kapı gibidir.
– Değişimler içindeki monoton olmayan aktif hayatta ise, donuk duygular canlanır, zorluklarla mücadele edilir, ömrün kıymeti hissedilir, lezzeti ortaya çıkar.
– İstirahat döşeğinde yaşayan işsiz zengin biriyle, sıkıntılı uğraşlar içinde çalışan bilinçli yoksul birini etüd edersen bu farkı görebilirsin.

DERT- HASTALIK, GENÇLERE NEDEN RAHMÂNÎ BİR NİMET VE HEDİYEDİR
– Hayır gördüğünde şer, şer zannettiğinde hayır vardır bilemezsin der ayet.
– Öyle gençler vardır ki hastalık ve dertler içinde adeta embriyo ve de kundakta bebek gibi sarmalanmış da, gençlik hevesatıyla dünyanın günah çamurundan korunmuş, ahirete yönelmelerinin önü açılmıştır.
– O bela ve musibetler vazifesini icra edecek, ardında çektiğin acılara makabil, o sabrın peşin ödülü manevi hazzı ve huzuru bırakacaktır. Burası hizmet yurdu ücret esas ukbada verilecektir.
– Demek ki bazen hastalık sana sağlık kazandırır, dertler asıl derdine derman olur.
Kimileri servet ve sağlık içinde çakır keyif hoyrat bir hayat sürer ki o, onun için esas dert ve hastalık sayılır. Şikayet değil şükret.

DERT VE HASTALIK CEBRÎ İTİKÂF, LUTFÎ İNZİVÂ, İHSANÎ SIRRÎ TENEVVÜR SAYILIR
Hz.Adem’e “Yere inin” emri, Hz.Nuh’un gemiye, Hz.İbrahim’in ateşe, Hz.İsmail’in bıçak altına, Hz.Yakub’un hasrete, Hz.Yusuf’un kuyu ve hapse, Hz.Musa’nın çöllere, Hz.Eyyüb’ün yatalak hastalığa, Hz.Yunus’un dalgalı denize, Hz.Zekeriye ve Hz.Yahya’nın idamlığa, Hz.İsa’nın çarmıha, Hz.Muhammed’in (S.A:V.) Hira Sevr ve Hicret’e, Ashab-ı Uhdud’un ateşli hendeklere, Eshab-ı Kehf’in mağarada derin uykuya alınması gibi konuları hep bu çerçevede ele alabiliriz.
– Allah verir. Verdiğini alır. Aldığını karşılıksız bırakmaz.
Allah karşılıksız verir. Karşılık verene hesapsız verir.
Kul çoğu zaman ya hesap bilmez ya hesap etmez ya da hesapta hata eder karıştırır.
Rabbini unutur, kendini de unutmuş; yanlışlarını, eksik ve kusurlarını görmez olur. Ama sonunda Rabbisiyle onu yine Rabbisi buluşturur.
– “Kulum nereye gidiyorsun?” (Tekvir/26) dercesine tutar onu; onu kendinde tutar.
– Bir de huzuruma bu kirlenmişliğinizle; ibadetlerde eksik iyiliklerdeki kesik hallerinizle mi geleceksiniz dercesine, kulunu arınmaya alır gurbette kurbet noktasında tutar.
– Dert ve hastalıklar inanın; Rabbisi tarafından kulunun zorunlu kendinde tutulma anlarıdır. O’nun senden vazgeçmediğinin müşfik ilanlarıdır.
– Sen O’ndan vazgeçmezsen mümkün mi ki O senden vazgeçsin.
İşte bütün dert ve hastalıklar, Allah lutuflarının en latif, ihsanlarının en hüsünlü, ikramlarının en kerametli, hikmetlerinin en münbit alanlarını teşkil eder.

DERT VE HASTALIĞIN İÇ SÎMÂSINA DİKKAT ET
GEÇMİŞ VE GELECEĞİ İYİ ETÜD ET
ZAMANA HÜKMET
Geçmişlerin geçmişlerini incele.
Yıllarca hasta yatağında çeken Hz.Eyyûb (A.S.) aklına gelsin. Beden ve maddi hayatın zararları mı kalp ve ebedi hayatın zararları mı farkına var. Her Peygamber, Sahabe ve salih kişilerin başlarına gelenlere karşı, sabır ve diri kalışlarını hatırla. Cennetin bu hallilere tebessüm ettiğini farket.
Kendi geçmişini incele.
Daha önceki sıkıntıların gittiğinde nasıl ki üç ferahlık hissettin;
— İyi ki günahlara değil sıkıntıya düşmüşüm, zevalleriyle bırakacakları elemlerden kurtulmuşum; “Oh elhamdülillah!” diyorsun.
— Yaşadığım o eski sıkıntılar zevaliyle yerini şükre, manevî lezzete bırakmış diyerek oh ile hamdediyorsun.
— Yaşayacağım nice güzellikler var. (Günahlardan korunma ve arınma, sevap ve manevî derece kazanma)
Ve zamanın efendisi olmaya bak!
Bulunduğun her an geçmiş olmak zorunda.
Belli ki dert içinde geçen her ânın, geçmişe geçtikçe, öncekiler gibi oh dedirtecek geçmiş ânlara dönüşüyor
Böylece gelecek ânları da o lezzetli geçmiş ânlara çevirecek sırrı, tılsımı, simyayı elinde tutuyor adeta zamana hükmeden, tüm zamana manevî hayat rengi basan zaman efendisi oluyorsun.
“Kimler neler yaşamış benimki de geçer. Bu da geçer yahu!” de, şikayet yerine şükret.
DÜN BUGÜN YARIN ve TEK BAKIŞ
Bugün, dert ve Hastalık var. Acı elem getirir. Tamam!
Fakat her dert, önceki dert ve hastalık elemlerinin gitmesinin ve sevabının manevi ruhi lezzetini de beraberinde getirir. Yarınlar için de şükür ve cennet bilincini yeşertir.
Yarın yok yarınki hastalık yok. Yoktan elem yok; elem yoksa endişe ve üzüntü de yok. Yok günler için evhama gerek yok.
Hem yok’a endişe duyacaksan elemli yok’a endişe neden. Onun yerine sağlıklı mutlu yok’a sevinç duymamak neden?
Dün yok yarın yok, dündeki yarındaki dert hastalık yok. Yok’a endişe neden?
Bugüne rahatlıkla yetebilecek sabır ve moral gücünü hayali yoklara çarçur etmek neden? Rahman’a odaklan “Ya Sabûr” de!

DERT-HASTALIK, SAĞLIK VE HUZURUNU ELİNDEN ALMIYOR, ANLAM VE DEĞERİNİ ARTTIRIYOR, ANLAMANI SAĞLIYOR.
Biteviye rutin süregelen şeye karşı dikkat ve farkındalık zamanla kaybolur, insan sürekli gördüğünün değerini görmez olur. Varlığında kıymeti bilinmeyenin değeri yokluğunda belli olur. Yokluğundaki talep ve hasret lezzeti varlığındakinden kat kat fazla olur.
Karanlığı bilmeseydik ışık bu kadar aranır olur muydu? Sıcakta yanmasaydık soğuk, soğukta donmasaydık sıcak özlenir miydi? Hele açlık olmasaydı koşturur muydu insanlar bir dilim ekmek bir bardak su için? Bir de hastalık ve dertler bilinmeseydi sağlık ve mutluluk için onca yatırımlar ve çalışmalar yapılır mıydı?
Ama en önemlisi insan, madde içinde maneviyatı, dünya içinde ukbayı, beden içinde kalbi, günah içinde tövbeyi, zorluk içinde kolaylığı, nimet içinde şükrü, bilemeyecek bulamayacaktı.
Dünya sıfır problem mekanı değil. Hayat kundaktan mezara, iğneden ipliğe zirvede mükemmellik yeri hiç değil.
Dünya problemlerin çözümüyle, kazanılacak mükemmelliğe doğru meşakkatlerle mücadele ve inkişaf yeri.
Bu kulvarda ve pistte yürümek istemeyenler kendilerini sadece sefahetle avutabilirler.

DERT-HASTALIK, MÜSTESNA GÜNAH TEMİZLEYİCİSİ, İSTİMDAD DİLEKÇESİDİR
Beden temizliği gibi ruha bulaşmış günah kirlerinin temizliği (Tövbe, ibadet, salih ameller yanında) bela musibet ve hastalıklarla da temizlenir. Hastalık, olgun meyvanın ağaçtan dökülmesi gibi günahları döker. Her sıkıntı, ayağa batan diken başa giren ağrı bile bir kısım günahları siler.
Her dünya dert ve hastalığı genellikle muvakkattır ve fani bedeni tehdit edebilir. Kalpteki hastalıklar ise manevi bedeni, ebedi hayatı.
Geçici olan ve iman ve sabır gücüyle üstesinden gelinebilecek bu dünya dertlerinin esas işlevi, sonsuz hayatın kirlerini temizlemesi ve ebedi hastalıklarından kurtaran ilaç olmasıdır.
Mazlumun mağdurun dertlinin yoksulun, hastanın acz ve zaaf içindeki istimdad eden nâçâr hüzünlü hali ve feryadı, bir gaflet yırtıcısı ve yıkıcısı rolü üstlenir.
Semalara uzanan yollardaki engelleri kaldırır.
Bir Kimse’si olduğunu bilmesinden kaynaklı, büyük inanç ve dua sürûru altında kalan dert ve hastalıkları küçülür, küçük kalır, erir gider.
Her cefaya gül gül ki o da gülsün küçülsün etsin tebeddül.

DERT-HASTALIK-ÖLÜM ENDİŞE VE EVHAMI DERDİ ARTTIRIR
Tıbbî ve psikolojik bir gerçektir ki kaygı üzüntü stres panik evham depresyon gibi olumsuz duygu düşünce ve tutumlar, iyileşmeyi geciktiren, ruh sağlığını bozan ve yeni rahatsızlıkları tetikleyen, bazen de ziyadeleştiren durumlardır.
Doğal olarak bedensel ve ruhsal hastalıklar birbirini etkiler. Her endişe derdi ikileştirir.
Ele aldığımız maddelerdeki açılardan bakılarak, iradenin kavgası verilerek, Hakka inanç rıza dua ve teslimiyet içinde yaklaşım, dert ve hastalıkların hafiflemesine, kökünün kesilmesine, kişinin sabır içinde ayakta durmasına sebep olur.
Aksi durumda süregelen endişeler o kişiyi ümitsizliğe, şikayet ve feverana sürükler. İlahî Hikmet ve Rahmeti tenkid, itham bazen de inkar eder duruma düşürebilir.
Şükür nasıl nimeti arttırır, şikayet ve isyan da maddî manevî rahatsızlığı çoğaltır.
Evham-Vesvese, basit gibi görünen bir sıkıntının bazen bir düşüncenin, üzerinde durdukça şişmesine büyümesine ve insana zarar verir hale gelmesine yol açar. Kovana iliştikçe arıların insanı sarması gibi.
Ölüm endişesi, inanç bilgisiyle psikolojik yardımla kolayca aşılabilir.
İnanan için ölüm, külfetli hayat görevinden terhis, dünya meydanındaki talim ve imtihanından paydos, ebedi âleme gitmiş dost ahbab ve akrabaya kavuşma vesilesi, geçici vatandan hakiki vatana dünya zindanından cennet sarayına geçiş, Rahmetle ve ebedi huzurla buluşma başlangıcı kapısı.
Ölüm endişesi olacaksa bu, daima ümitle dengelenmiş, kulluk ve dua ile öncelenmiş günahkar gitme ve hesap endişesi şeklinde olmalı.
Endişeye boşa harcayacağına enerjiyi, ölüm sonrasını tanımaya ve hazırlığa harcamalısın.
Ölüm yoksa endişe neden Varsa ölüm yok ki beden
Endişe canda demek ölüm yok Endişeyi yok eden ümit çok

DERT- HASTALIK, ÖLÜM SONRASI İÇİN KENDİ TÜRÜNDEN VE DERECESİNDEN SONSUZ YATIRIMDIR
Önce şunu bilmeli:
İki dert ve korku iki zorluk ve yokluk bir arada bulunmaz.
Dünya ahiretin rağmına işler.
İki huzur ve emniyet iki rahatlık ve bolluk da öyle.
Nefis esas cennet içindir.
Sonra şunu da bilmeli:
Her dert korku zorluk ve yokluk ne kadar ağır ve çok ise ödülü de o derece yüksek olur.
Dünyayı bu dünyada görenler gibi göremeyenler (âmâlar) kabirde berzahta hatta cennette görenlerden daha ziyade görür hale gelirler.
Kur’an’ın dediği gibi dünyadaki o amellerinize, çektiklerinize ve mahrumiyetlerinize karşılık hadi burada en hoş şekilde yeyin için! (69/24)
Bu sebeple musibetlerin en ağırı en yüksek dereceli Nebilere velilere gelmiyor mu zaten? Bu nurani kafileye katılma payesini taşımak istemez misin?
Evet dert ve hastalıkların bir kısmı var ki eğer ölümle neticelense, manevî şehid hükmünde şehadet gibi bir velayet derecesine sebebiyet verir. Doğum ameliyat boğulma yanma gibi.
Olmasaydı manası güzel onca dert ve hastalık,
Verir miydi onları en sevdiklerine yüce Halık.

DERT-HASTALIK, ŞEFKAT PSİKOLOJİSİNİ BESLER, AİLE-AKRABA-UHUVVET-MUAVENET İLİŞKİSİNE HAYAT VERİR
Bir derde ve hastalığa dûçâr olan insan, yalnızlık kimsesizlik ve ilgisizlik girdabına düşmediği gibi, kendisini şefkat ve merhametle coşmuş yürekler ve yoğun ilgi ve ziyaret ortamında bulur; moral ve teselli bulur.
İnsan sağlık ve varlık içinde, sorunsuz bir hayatta doğal olarak kendisine odaklanır fakat çevresine yabancılaşabilir.
Dert ve hastalık içine girdiğinde ise yine kendisine odaklanır fakat farklı olarak çevresi de ona yönelir, ilgi görür dualar alır; hüznün tatlı meyvelerini vereceği semeredâr bir mevsime geçmiş olur.
Yoksulluk açlık bilmeyen zenginin oruçla fakirlerin halini anlaması empati kurması gibi o da kendi gibi dertli ve hastaların halini içinde daha derinden hisseder. Yardım olarak en azında dualarıyla o da bu örfâneye iştirak eder.
Öte yandan dertlinin mazlumun hastanın duası daha makbuldür ve dua eden sevap kazanır.
Dertli ve hastayı ziyaret edene, yardım edene özellikle bakımını yapana ayrı sevap var.
Dert ve hastalık adeta bulunduğu çevrede bir sevap, hayır ve nur hâlesi oluşturuyor, kovasını kapan ondan istifade ediyor.
Celal içinde Cemal; gök gürültüsü şimşek içinde yağmur, gülde diken, doğum sancısında evlat gibi, Mevla şer görünen dertler içinden çok insana nice dermanlar hayırlar çıkarıyor.
İman ve ibadetler her derde ilaçtır. Gaflet sefahet ve nefsin hoşuna giden meşru olmayan zevkler o ilacın tesirini kırıyor. Dert ve hastalıklar ise gafleti kaldırıyor, günah lezzetlere olan iştahı kesiyor, günah keyiflere gitmeye engel oluyor. İman ve ibadetle bir başka buluşturuyor.

Diğer yazılar >> https://kurannuru.wordpress.com/yazilardrmavi/